ESB hnúturinn - stjórnarmyndun - afskrifum ekki Gylfa en afskrifum skuldir

Ég skil ekki alveg æsinginn vegna lekans frá stjórnarmyndunarviðræðum um mögulega á lausn á deilu S og VG um Evrópusambandsaðild.  Mestur hefur hann auðvitað verið hjá íhaldinu en er þetta ekki það sem við viljum?  Að þingið taki ákvarðanirnar og segi framkvæmdavaldinu fyrir verkum en ekki öfugt! 

Það er meira vit í svona lausn en að ágreiningsmál milli flokka verði "leyst" með því að leggja þau í dvala í 4 ár (eins og Samfylkingin samþykkti að gera með Evrópumálin í maí 2007).  Það er þá eins gott að VG-ráðherrarnir hlíti niðurstöðunni og taki ekki Þórunni-Sveinbjarnar á þetta og reyni að tefja málið ef þingið felst á aðildarumsókn.

Ef þingið felst ekki á aðildarumsókn..., þá fyrst verður tilefni til að draga fram breiðu spjótin á þessu bloggi.

---
Eins og fleiri vil ég að þessar viðræður myndu ganga hraðar, enda gerist ekkert í stjórnkerfinu fyrr en ný stjórn verður mynduð. Vitna í góðan mann og segi að Alþingi ætti að vera á sólarhringsvöktum við að bjarga því sem bjargað verður.  Þó það skemmi þriggja daga helgarnar hjá Ástu Ragnheiði.  Ódýrt skot, en verðskuldað!

---
Ég vona innilega að Gylfi Magnússon verði áfram í Ríkisstjórninni.  Mér þykir miður að hann skuli ekki vera tilbúinn að reyna að semja um afskriftir skulda, en ég tel samt að hann sé yfirburðamaður úr hópi líklegra kandídata til að mynda næstu Ríkisstjórn.  Fyrst ég fór inná þetta mál, afskriftir skulda, er vert að benda á hvernig Sænska fjármálaeftirlitið lítur íslenskar eignir.   Frétt sem lítið fór fyrir í lok árs 2008 en segir að FI meti íslenskar eignir sem verðlausar.   Væntanlega ekki eina erlenda stofnunin sem gerir það?  Hvernig væri að skuldarar fengju að njóta þess líka?  Fjármagnseigendum voru færðir 200 milljarðar til að bæta þeim upp tapið af peningamarkaðssjóðunum, gleymum því ekki.

Athugasemdir

[Jón Daníelsson, 6.5.2009 kl. 01:32]

Eitt augnablik, Karl.

Viltu staðfesta þessa tölu (300 milljarðar - eða 200, eða kannski bara 11)?

Hver sem talan kann að vera í raun og veru, hlýtur hún að teljast svívirða um leið og hún er hærri en núll. Af einhverjum ástæðum fljóta þessar tölur um netið. Til að geta velt málinu fyrir sér í alvöru þarf maður hins vegar staðreyndir.

Bið þig þess vegna að vísa í frumheimildir.

Bestur kveðjur - Jón Dan.

[Karl Hreiðarsson, 6.5.2009 kl. 01:42]

Þakka þér fyrir ábendinguna Jón, ég hef séð töluna 300 milljarðar víða og hún er ekki rétt, hef því leiðrétt bloggið, en milljarðarnir voru "bara" 200 eins og Mogginn benti á.  Mig minnir að Björgvin G. hafi talað um að þetta hafi verið ákvörðun á "viðskiptalegum forsendum".  Eins og einhver annar væri að fara að kaupa verðlausa pappíra á 200 milljarða.  En ég hef ekki lagst í að leita þá snilldar tilvísun uppi.

[Soffía Helgadóttir (IP-tala skráð) 6.5.2009 kl. 09:35]

Sæll Kalli,

Sko sagði ég ekki, poppar mjög fljótt upp

Og ég er algjörlega sammála þér, það verður að fara leiðréttingarleiðina.

kv. Soffía

[bjkemur (IP-tala skráð) 6.5.2009 kl. 09:42]

Varðandi fjármagnseigendur sem fengu "að gjöf" 200 milljarða. Gleymum því ekki að þeir sem áttu fé inni á peningamarkaðssjóðum fengu sitt ekki bætt að fullu.

Hjá sjóðum Landsbankans töpuðust amk 30%

Hjá sjóðum Kaupþings töpuðust amk 15%

Og hjá Glitni allavega 22%

Fleiri þúsund einstaklingar höfðu kosið að geyma allt sitt sparifé inni á þessum reikningum í stað hefðbundinna bankareikninga og ef öllu þessu fé hefði verið leyft að tapast þá væri þjóðin einfaldlega enn verr sett í dag þar sem þarna hefði myndast risastór hópur með nákvæmlega enga kaupgetu, ætti engan sparnað og ef því er bætt ofan á atvinnumissi og allt annað þá hefði það líklega orsakað algjört hrun.

Það er vissulega ósanngjanrt að þessi hópur fékk þarna einhverjar bætur, en reynið nú að líta á þetta sem svo að undir öllum eðlilegum kringumstæðum hefðu þessir peningar ekki setið inni á þessum svikamyllureikningum og það verður alltaf að draga mörkin einhversstaðar.

[Vörður (IP-tala skráð) 6.5.2009 kl. 12:01]

Það að gefa þessa 200 milljarða voru stór mistök en þau verða því miður ekki tekinn til baka.  Þetta voru mistök vegna þess að ríkið hafði ekki efni á því og það voru líka mistök vegna þess að þetta var fordæmi sem aðrir kröfuhafar bankanna líta til og núna skuldarar. 

Að afskrifa skuldir kostar hundruði milljarða sem eru ekki til. Það er alveg sama hversu oft menn segja að þetta kosti ekki neitt, það breytist ekki og Gylfi er þarna að standa sig frábærlega með því að standa fast á þessu.  

Ríkið ábyrgðist allar innlendar innstæður, kannski ósanngjarnt en skiljanlegt vegna þess að annars hefðu nýju bankarnir hrunið um leið og alger glundroði orðið í landinu.

Skuldarar eru hér ekki í verri stöðu en t.d. í USA þar sem um 30% heimila skulda meira í húsnæði sínu en markaðsverðið er núna.  Staða skuldara er sennilega betri hér en víða þrátt fyrir allt,  þar sem það er er verið að gera eitt og annað fyrir þá og hér er síðan betra velferðarkerfi en víða t.d. í USA.

Aðalvandamál okkar er að við erum með gjaldmiðilshrun og atvinnulíf í rúst.
Í USA og ESB eru ekki gjaldeyrishöft og meirihluti fyrirtækja ennþá að skila hagnaði þrátt fyrir samdrátt í veltu.  Hér er mikill meirihluti fyrirtækja á hausnum.  Ef ekkert gerist í þessu er stutt í næsta hrun.

Öll okkar orka og fjármunir þurfa að fara í að koma atvinnulífinu og eðlilegum gjaldeyrisviðskiptum í gang á ný.  Ef það næst þá verða önnur vandamál viðráðanlegri.

Þetta er stóri vandinn og þar kemur til vandmálið með erlendar innistæður og erlenda kröfuhafa og hættunni á því að þeir dragi allt sitt fjármagn burt.  Það er algert lykilatriði að vinna traust þeirra á landinu og ESB aðild er eitt af af þeim verkfærum sem við höfum til að byggja það traust upp.

[Tómas Ibsen Halldórsson, 6.5.2009 kl. 14:52]

Vegna aðildarumsóknar að ESB vil ég segja þetta:

Hefði ekki verið nær að kjósa um það, samhliða þingkosningunum, hvort sækja ætti um aðild að ESB eður ei ?  Þá lægi niðurstaðan fyrir og ekki þyrfti að eiða dýrmætum tíma í þetta karp núna.  Þjóðin hefði sagt sitt álit á málinu og sú ákvörðun réði ferðinni.

[Arnar (IP-tala skráð) 6.5.2009 kl. 15:29]

Þegar rætt var um tapið á peningamarkaðssjóðum bankanna voru þeir sem töpuðu sparifjáreigendur, gjarnan eldra fólk með ævisparnaðinn undir. Þegar rætt er um kaup nýju bankanna á verðbréfum úr söfnum peningamarkaðssjóðanna er nákvæmlega sama fólk orðið "fjármagnseigendur".

Staðreyndin er hins vegar sú að það voru nýju bankarnir sem keyptu bréf út úr peningamarkaðssjóðunum skv. tilmælum Fjármálaeftirlitsins til að auðvelda upplausn þeirra og útborgun. Skilyrðið var að þetta væri á viðskiptalegum forsendum og verðmatið framkvæmd af óháðu endurskoðunarfyrirtæki. Líklegast eru þessi bréf enn í efnahagsreikningum bankanna og ekki króna farið úr ríkissjóði vegna þessa.

[Héðinn Björnsson, 6.5.2009 kl. 16:50]

Ég hef enga trú á að það reynist vera meirihluti fyrir umsókn um aðild að ESB á þingi en er fyllilega tilbúinn að  láta reyna á það. Held að það komi fram breytingartillaga um að vísa málinu til þjóðaratkvæðagreiðslu sem verði samþykkt.

@Vörður: Aðal munurinn á stöðunni hér og í USA er að þar geta menn skilað inn eigninni og losnað þannig við lánið. Hér missir fólk húsið og er samt ekki laust við húsnæðisllánin.

@Tómas: Það hefði verið æskilegast en ESB-sinnar hafa hafnað þeirri leið enda gerir hún þjóðinni kleyft að hafna því alfarið að fara í ESB og ekki bara að hafna einhverjum ákveðnum samningi.

[Jón á Þangbrandi (IP-tala skráð) 6.5.2009 kl. 22:16]

Jah dámi mér allar flugur úr höfði.

 Eru ekki Húsvíkingar farnir að blása út úr sér blöðrunum varðandi pólitískar ádeilur um hásumarið. Það þykir ekki góður siður samkvæmt okkur mývetningum að hlusta á gaspur frá fíendum okkar úr norðri.

Hvað segirðu Sigríður? Er kominn matur? Kem eftir eina augnadeplu gæskan er að andskotast í Skjálfendingsbullu.

Já eins og ég sagði er Gylfi þessi Arnbjörnson margra manna maki og löngu hættur að styðja við bakið á norðursýslingum sem væru víst flestir best settir undir grænni torfu.

Já atarna og blessaður

[Karl Hreiðarsson, 7.5.2009 kl. 00:09]

Soffía, ég mátti til með þetta eftir okkar spjall :-)

Arnar, auðvitað höfðu fjölmiðlar meiri áhuga á að segja raunarsögur af eldri borgurum sem áttu í peningamarkaðssjóðunum en stærri fjármagnseigendum.  En öfugt við marga er "fjármagnseigandi" ekki skammaryrði í mínum huga.  Þrátt fyrir hina víðteknu skoðun bloggara síðustu mánuði er ég ekki kominn á þá skoðun að fólk verði sjálfkrafa vont ef það á peninga. 

Ég skil bara ekki réttlætið í því að við innlausn tiltekinna sjóða séu pappírar keyptir út, með því að nota nýfengið eigið fé frá ríkinu! Hvernig geturðu þá sagt að króna úr ríkissjóði hafi ekki komið nálægt?  Sjá t.d. þessa frétt hér á mbl, þær eru ansi margar fleiri til. Við fáum ekki að vita hvaða pappírar þetta voru, en það virðast allflestar heimildir tala um að í öllum sjóðum (utan Kaupþings en þeir voru með mest í innstæðum), hafi lungað verið skuldabréf í fyrirtækjum.  Og við vitum vel hversu verðlítil íslensk fyrirtækjaskuldabréf eru í dag.  Efnahagsreikningar bankanna eru ekki einkamál þeirra, við leggjum til eigið féð.

Velkominn Jón og mundu að sáttir míga mývetningar hlið við hlið eins og skáldið sagði.